Γράφει ο
Στ. Τσούκαλος, Γ. Γραμματέας ΙΣΑ
Εδώ και ένα χρόνο ο πλανήτης μας ταλαιπωρείται από την πανδημία Covid-19.
Μετράμε περίπου 2 εκ. θανάτους και έχουν δοκιμαστεί οι αντοχές των συστημάτων υγείας όλων των χωρών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κατεβάσουν φτερά τα αεροπλάνα και να διακοπεί η επικοινωνία των λαών μεταξύ τους. Στο εσωτερικό των κρατών περιορίζονται οι ελευθερίες των πολιτών – δικαιολογημένα – για να περιοριστεί η μετάδοση και κατ’ επέκταση οι θάνατοι απ’ τη νόσο. Συνέπεια αυτών είναι η παγκόσμια ύφεση και η φτωχοποίηση όλο και περισσότερων, που αυτή επιφέρει. Έτσι μπαίνουμε σ’ ένα φαύλο κύκλο φτώχειας και διακύβευσης της υγείας και της ζωής που δεν έχει προηγούμενο στο ορατό παρελθόν.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε έκτακτες συνθήκες και η διαπίστωση αυτή αποτελεί κοινό τόπο. Έχουμε εδώ και δυο μήνες αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια και όμως δεν μας αφήνουν να χαμογελάσουμε επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει η εφοδιαστική αλυσίδα.
Το άμεσα, επομένως, απαιτητό απ’ όλους δεν μπορεί να είναι άλλο, απ’ την ανάγκη να λειτουργήσει αυτή η αλυσίδα γρήγορα και αποτελεσματικά, πάση θυσία και με οποιονδήποτε τρόπο.
Αυτό επιτάσσει το Παγκόσμιο Δημόσιο Συμφέρον και οι όποιοι θάνατοι από ένα σημείο και μετά θα είναι άδικοι και αδικαιολόγητοι.
Η διαχείριση της υπόθεσης φάρμακο και εμβόλιο για την πανδημία, απ’ την αρχή της ήταν μια κορυφαία πράξη αλληλεγγύης και Δημοκρατίας με ισότιμη μάλιστα αξιολόγηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα , φύλο, θρησκεία και εθνικότητα.
Έτσι προσέγγισε το θέμα αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών και η επιστημονική κοινότητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (και όχι μόνο) χρηματοδότησαν τη μελέτη και την έρευνα, για να έχουμε γρήγορα αποτελέσματα, επειδή το διακύβευμα ήταν μεγάλο. Ακολούθως έσπευσαν και προαγόρασαν, πριν ολοκληρωθούν οι μελέτες και πριν αδειοδοτηθούν, πολλά εκατομμύρια δόσεων εμβολίων κι από πολλές εταιρείες που ξεπερνούσαν κατά πολύ τον πληθυσμό και τις ανάγκες τους, για να εφοδιάσουν και τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ο σχεδιασμός δε της αναλογικά ισότιμης προώθησης των εμβολίων σε κάθε χώρα είναι πρωτόγνωρος, υποδειγματικός και Δημοκρατικά άψογος.
Η οποιαδήποτε πλέον καθυστέρηση είναι ανεπίτρεπτη και ασυγχώρητη, τώρα μάλιστα που η εμφάνιση μεταλλάξεων του ιού κινδυνεύουν να καταστήσουν τα εμβόλια έως και αναποτελεσματικά. Η ανάγκη ολοκλήρωσης του εμβολιασμού, το συντομότερο δυνατό, είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ.
Χρειάζεται καλόπιστη και συναινετική συνεννόηση της κοινωνίας με τις παρασκευάστριες εταιρείες για την γρήγορη παραγωγή και διάθεση των εμβολίων κι αν δεν μπορούν αυτές να τις εξασφαλίσουν, να βοηθηθούν απ’ άλλες με τη μεταφορά της τεχνογνωσίας. Τη διαπραγμάτευση αυτή μπορούν να την κάνουν παγκόσμιοι οργανισμοί ουσιαστικής δύναμης και κύρους ή και μεγάλες χώρες ή ενώσεις π.χ. ΗΠΑ, Ε.Ε., Π.Ο.Υ ή και Ο.Η.Ε. και βέβαια με το αζημίωτο για τις πρωτοπόρες φαρμακευτικές εταιρείες. Σε μία τέτοια εξέλιξη δεν θα’ χει σημασία αν αυτό θα λέγεται άρση, αγορά, ενοικίαση ή επίταξη της πατέντας ή και εντελώς διαφορετικά .
Το ζητούμενο υπερβαίνει τις μεταξύ μας διαφορές και ενδεχόμενα νομικά εμπόδια.
Δεν μπορεί κανείς, και για κανένα λόγο, να κρατά σε ομηρία ολόκληρο τον πλανήτη.
