Στην πρώτη εφαρμογή του νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας(ΠΦΥ) και τον Προσωπικό Γιατρό(ΠΓ), δε συμπεριλαμβάνονται οι Παιδίατροι.
Αυτό οφείλεται στη θεμιτή τακτική του Υπουργείου Υγείας(ΥΥ) πρώτα να δει στην πράξη την εφαρμογή του νέου θεσμού, να διαπιστώσει και να διορθώσει πιθανά λάθη και μετά να τον επεκτείνει στην παιδική ηλικία.
Αλλά με ποιους γιατρούς;
Πηγαίνοντας αρκετά πίσω, ο θεσμός του ΠΓ που εφαρμόστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο(ΗΒ) πριν από 75 χρόνια για όλους, ενήλικες και παιδιά, βασίστηκε στην ειδικότητα του Γενικού Γιατρού(ΓΓ), γιατί μόνον και λίγους ΓΓ διέθεταν τότε!
Η χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες διαθέτει πολλούς Παιδιάτρους, που ακόμη και στα Κέντρα Υγείας(ΚΥ) και στις ΤΟΜΥ (Τομεακές Μονάδες Υγείας) προσφέρουν την ειδική τους γνώση και φροντίδα τόσο στα υγιή όσο και στα πάσχοντα παιδιά.
Εξ ου και οι υψηλοί δείκτες υγείας της παιδικής ηλικίας στην Ελλάδα!
Το θέμα που ετέθη με το νέο νόμο (ανεξάρτητα από το αν και πότε οι Παιδίατροι θα ενταχθούν στο νέο θεσμό του ΠΓ) είναι μέχρι ποια ηλικία τα παιδιά θα πηγαίνουν στον Παιδίατρο, μετά από την οποία θα περνούν στη δικαιοδοσία ΓΓ και Παθολόγων (οι ΠΓ των ενηλίκων).
Τα παλαιότερα χρόνια τα παιδιά νοσηλεύονταν στα Νοσοκομεία Παίδων(ΝΠ) μέχρι την ηλικία των 14 ετών. Εξαίρεση οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας Παιδιών, που από την αρχή της λειτουργίας τους στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δέχονταν και παιδιά ηλικίας μέχρι 18 ετών, όταν στις ΜΕΘ ενηλίκων δεν υπήρχε διαθέσιμη κλίνη. Πρόσφατα με απόφαση του ΚΕΣΥ, η ηλικία των παιδιών που μπορούν να εισαχθούν στα ΝΠ «ανέβηκε» στα 16 χρόνια.
Μισή δουλειά κατά τη γνώμη μου, γιατί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες υπερισχύει το ηλικιακό όριο των 18 ετών.
Επί πλέον οι Παιδίατροι στα Ιατρεία τους πάντα έβλεπαν παιδιά μέχρι την ηλικία των 18 ετών, ακόμη και μεγαλύτερα! Και τούτο γιατί όταν ένα παιδί το παρακολουθεί κατά κανόνα από νεογνό ο Παιδίατρος, δημιουργείται μια σχέση εμπιστοσύνης και γνώσης όλων των πιθανών προβλημάτων, γι’ αυτό και κυριολεκτικά ο απογαλακτισμός από τον Παιδίατρο είναι πολύ δύσκολος. Ακόμη και σήμερα ενήλικες ηλικίας ακόμη και 30 ετών καλούν τον Παιδίατρο που τους είχε μεγαλώσει για κάθε πρόβλημα υγείας. Κορυφαίο αλλά και πολύ ουσιαστικό παράδειγμα, η επικοινωνία εγκύων γυναικών με τον Παιδίατρο τους, για συμβουλές που αφορούν και στο έμβρυο (πχ εμβολιασμοί κατά την κύηση).
Κυριολεκτικά ένας κύκλος ζωής που δεν κλείνει!
Μετά τα παραπάνω ελπίζω πειστικά δεδομένα, πιστεύω ότι ο περιορισμός της ηλικίας παρακολούθησης των παιδιών από τους Παιδιάτρους μέχρι τα 16 χρόνια όχι μόνο δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία, αλλά προκαλεί αντίθετα την απότομη διακοπή μιας συνέχειας, που μόνο αρνητική επίπτωση θα έχει στην ομαλή πορεία της ανάπτυξης των παιδιών.
Μην ξεχνάμε ότι σ’ αυτήν την ηλικία τα παιδιά βρίσκονται στην κορύφωση της εφηβείας και η καλή επαφή και χημεία μεταξύ του έφηβου, των γονέων και των Παιδιάτρων βοηθά όλους, παιδιά και γονείς, «να περάσουν χωρίς να βραχούν τον κάβο της εφηβείας»!
Οφείλουμε άπαντες να σεβαστούμε αυτήν τη σημαντική παράμετρο και να μη διαταράξουμε την υπάρχουσα ισορροπία!
Αυτό αποτελεί την ομοθυμία και την ομοψηφία όλων των Παιδιάτρων!
Αναστάσιος Δ. Χατζής Παιδίατρος – Εντατικολόγος
Πρώην Συντονιστής – Διευθυντής ΜΕΘ Νοσοκομείου Παίδων Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Μέλος ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΙΣΑ
